Als Pasen en Pinksteren op één dag vallen... (Johannes 20:1 en 19)
"Ja, als Pasen en Pinksteren op één dag vallen zeker...",
zeggen we wel eens als we vinden
dat iemand al te enthousiast bezig is en dóórdraaft.
We bedoelen dan: Waar jij van spreekt is een droom en zal nooit
werkelijkheid worden.
Chrono-logisch is het
onweerlegbaar: Pinksteren valt per definitie 50 dagen na Pasen
(Pinksteren = Pentekoste = 50 in
=t Grieks). Maar
pas op: naast de logica van de tijd is er ook nog de theo-logica (de
logica van God) van de heilsgeschiedenis en daarin worden wij
aangemoedigd om tot op onze oude dag dromen te blijven dromen (Hd 2:17)
en daarin kunnen zelfs Pasen en Pinksteren wel op
één dag vallen. Ja,
ik lieg niet: Lees Johannes h. 20 maar eens en let onderwijl op de
tijdsaanduidingen (bijv.
Johannes 20:1 en 20: 19) en je kunt
niet anders dan vast stellen dat volgens Johannes de gave van de Geest
(v. 22) plaats vindt op de eerste Paasdag.
Een wonderlijke dag, een dag vol
contrasten: Jezus is opgestaan, de discipelen zitten bij de pakken neer.
De deur van hun huis is verzegeld met wel 7 sloten (angst), terwijl de
steen voor het graf is weggenomen. Zij zijn nog helemaal terneergeslagen
door de dood, waaruit Jezus reeds is verrezen. Maar daar trekt de
Opgestane zich - God zij dank - niets van aan. Hij treedt souverein hun
gesloten huis binnen en rolt de steen weg van hun angstig hart (vers
19b):
Jezus kwam en stond in hun
midden en zei: Vrede zij u...
>Sjalom aleichem=...
salaam aleikum: de gewone oosterse groet, maar ook méér
dan dat. Jezus zegt zijn discipelen de vrede toe, de sjalom, de
alomvattende heelheid van leven, de totale gaafheid aller dingen, die
God voor ogen had toen hij de wereld schiep. Hij legt die niet op met
geweld, nee, hij schenkt die, hij
>laat die na=.
Zijn sjalom is zijn testament, is de inhoud van het Nieuwe Testament. En
met deze vrede stuurt hij ze op pad, de wijde wereld in:
>Gelijk mij de
Vader gezonden heeft, zend ik ook u=.
Ze moeten er op uit, er uit, uit dat gesloten huis, uit dat graf om
midden in de wereld te gaan staan en daar Gods vrede te (be-)leven. Maar
ze durven niet. ze zijn bang, ruimtevrees (of is het
Escape from freedom,
E. Fromm). De oude mens is ook nog zo onder
de indruk van de dood en, de on-vrede is zo schrijnend reëel
en doet pijn, in hen, om hen heen. Het lukt de nieuwe mens nog niet om
echt op te staan op Pasen en daarom moet het ook Pinksteren worden (vers
22b):
En Jezus blies op hen en zei:
Ontvangt de heilige Geest...
>blies op hen=...
dat klinkt vreemder dan het is. Adem, wind, geest: in de bijbelse talen
is dat
één woord. Wie het ene
woord hoort, hoort de voor ons verschillende betekenisaspecten tegelijk,
in enen. En die ziet het gebeuren: Net als in Genesis 2 waar de Schepper
de nog levenloze mensengestalte zijn adem in de neusgaten blies (en zo
werd de mens
>een levend wezen=),
zo blaast nu Jezus, de Herschepper, over zijn
>doodbange
discipelen=
(en zo wordt de mens opnieuw geboren, nieuwe mens, Adam redivivus).
>t Wordt nu echt
tijd om op te staan en echt te gaan léven.
Terecht zeggen we tegen iemand die zijn geluk niet op kan, die m.a.w.
volmaakt
gelùkkig
is, wel eens:
>Het is Pasen en
Pinksteren tegelijk bij hem....=
ds. Dick Wursten
|